مرکز مشاوره بهار
مرکز مشاوره بهار
پنجره ای رو به زندگی
نوشته شده در تاريخ شنبه 13 مهر 1392برچسب:, توسط مدیر بلاگ |

گریههایروزهای اولمدرسه

گریه یشوقیابیتابیازترس

کودکان دنیا را متفاوت از بزرگسالان می بینند. شادی ، غم ، ترس و بیم و امیدشان گاه برای بزرگسالان و حتی پدر یا مادر آنها نا معقول ،

عجیب و گاه خنده دار به نظر می رسد . از این جمله می توان به گریه ها و التهاب کودکان در روزهای نخست مهد کودک یا مدرسه اشاره

کرد....

گریه هایی که گاه به دلیل نقص دانش مسئولان و یا مربیان مهد کودک یا مدرسه در حوزه روانشناسی کودک ، با روشهایی آسیب آفرین

و غیر علمی با آنها برخورد می شود . از جمله اینکه از والدین می خواهند تا فرزند گریان و ترسیده خود را رها کنند تا پس از ساعاتی بغض و گریه به سر عقل آید و آرام شود!

دلیلگریههایروزاول :

هر نوزاد 8 تا 9 ماهگی دچار حالتی طبیعی می گردد که در آن نوزاد از ماندن در کنار افراد غریبه احساس ناراحتی کرده و برای گریز بی تابی می کند . این حالت را اصطلاحاً « غریبگی » می نامیم .این یک مکانیزم طبیعی است که نشان دهنده رشد شناختی کودک و رسیدن او به تشخیص و تمایز افراد آشنا از غیر آشناست . اما این حالت طبیعی که عموماً 3/5 یا 4 سالگی کم و بیش ادامه می یابد و می تواند با برخوردهای سهل انگارانه یا سخت گیرانه والدین و مربیان کودک به یک حالت مرضی تبدیل شود . حالتی که در آن کودک 3 ساله یا بزرگتر ، از جدا شدن از والدین به شدت نگران می شود ، دائماً به والد )دلبسته ( می چسبد و با دوری او به گریه می افتد ، از تنها ماندن ، تنها خوابیدن و ماندن در خارج از خانه یا دور از خانه نگران و مضطرب می شود و این حالت ها با شدت و ضعف متفاوت می تواند نشان دهنده ابتلای کودک به « اضطراب جدایی Separation Anxiety D(» ( باشد . اختلالی که در آن افکار عمده و غالباً پنهان کودک بر محور « امکان آسیب دیدن مراقبان در هنگام دوری از او » می چرخد و کودک را به شدت نگران می نماید . غالباً والدین با ماندن در کنار کودک یا بهره گیری از کمک های سایر اعضای خانواده دوره قبل از ورود به مهد یا مدرسه را به نحوی با مشکلات کودک سر می کنند اما

ورود اجباری کودک به محیط های آموزشی نقطه عطف ناسازگاری های کودک می شوند که با گریه ها و ترسها ی کودک همراه می شوند . SAD متداول ترین مشکل آسیب شناختی روانی کودکی است ) کاشانی و همکاران، 1990 ( و حدود %21 از جامعه کودکان را در برمی گیرد .

باکودکگریانچهکنیم؟

-1 بهترین کار مراجعه به یک متخصص قبل از شروع فصل مدرسه یا مهد کودک است ، والدین با دیدن علائم اولیه می بایست از یک  روانشناس یا مشاور کودک جهت حل مساله یاری بگیرند .

-2 خودداری از رها کردن کودک گریان در آغوش یک غریبه : برای کودک شما محیط مهد یا مدرسه ، مربیان آن و دیگر کودکان یک تغییر ناگهانی است که خود به خود اضطراب را در کودک افزایش می دهند . حال تصور کنید که شما بخواهید به سرعت او را رها

کرده و تنها بگذارید . این برای کودک شما هیچ معنایی جز پایان رابطه با شما نخواهد داشت .

-3 بهتر است رفتن به محیط آموزشی را همراه با فرزندتان 2 یا 3 هفته قبل از شروع کلاسها آغاز کنید .

-4 مدت حضور کودک در هر روز را نسبت به روزهای قبل به تدریج افزایش دهید تا در کنار شما با محیط انس بگیرد ) یعنی بتواند از چسبندگی اش به شما بکاهد و کمی از شما دور شود .(

-5 در مرحله بعد اندک اندک و در مدت چند روز فاصله خود را از کودکتان بیشتر کرده اما از دید او خارج نشوید .

-6 اکنون سعی کنید با اطلاع به کودک برای مدت کوتاهی از دید او خارج شده و هر روز مقداری به میزان غیبت خود بیافزایید تا آنکه کودک بتواند مدت کاملی از حضور در مهد یا مدرسه را بدون حضور شما و در آرامش بگذاراند .

-7 هرگز فراموش نکنید که همیشه ساده ترین راه بهترین نخواهد بود و گاه زیانهای برخی راه های ساده به سختی جبران پذیر می باشد .

-8 تمام تلاش خود را بکنید تا به موقع و قبل از اتمام ساعات کلاس کودک ، برای بازگرداندن کودک حاضر شوید .

-9 هر روز احساسات و نیازها و وقایع روزانه ای که برای او و در عدم حضور شما پیش می آیند را جویا شوید .

-10 همه ی آنچه گفته شد زمینه ای برای حضور آرام کودک شما در مدرسه است و نه درمان اضطراب جدایی ، به فکر درمان او باشید .


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی بهار مي باشد.